Der edle Qurʾān |
Der Qurʾān ist Allahs, des Erhabenen, in arabischer Sprache offenbartes, nicht erschaffenes und durch Rezitation verehrtes Wort, das Allah Seinem Propheten Muhammad durch den Engel Gabriel offenbarte. Und so kann nicht irgendeine Übersetzung seiner Bedeutung „Qurʾān” genannt werden, wie genau die Übersetzung auch sein mag. Die hier angebotene Übersetzung seiner Bedeutungen in die deutsche Sprache stammt von ʿAbdullah Frank Bubenheim und Dr. Nadeem Elyas. |
Wähle Sure: |
 |  |
Taǧwīd (تجويد)إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا (٣١) إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا (٣١) ʾinna li-l-muttaqīna mafāzan (31) Gewiss, für die Gottesfürchtigen wird es einen Ort des Erfolgs geben, (31) |
Taǧwīd (تجويد)حَدَآئِقَ وَأَعْنَـٰبًا (٣٢) حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا (٣٢) ḥadāʾiqa wa-ʾaʿnāban (32) umfriedete Gärten und Rebstöcke (32) |
Taǧwīd (تجويد)وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا (٣٣) وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا (٣٣) wa-kawāʿiba ʾatrāban (33) und prächtige, gleichaltrige (weibliche Wesen) (33) |
Taǧwīd (تجويد)وَكَأْسًا دِهَاقًا (٣٤) وَكَأْسًا دِهَاقًا (٣٤) wa-kaʾsan dihāqan (34) und ein (stets) voller Becher. (34) |
Taǧwīd (تجويد)لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّٰبًا (٣٥) لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا (٣٥) lā yasmaʿūna fīhā laġwan wa-lā kiḏḏāban (35) Weder hören sie darin unbedachte Rede noch Lüge. (35) |
Taǧwīd (تجويد)جَزَآءً مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابًا (٣٦) جَزَاءً مِّن رَّبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا (٣٦) ǧazāʾan min rabbika ʿaṭāʾan ḥisāban (36) (Dies) als Belohnung von deinem Herrn, als hinreichende Gabe, (36) |
Taǧwīd (تجويد)رَّبِّ ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ٱلرَّحْمَـٰنِۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (٣٧) رَّبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (٣٧) rabbi s-samāwāti wa-l-ʾarḍi wa-mā baynahumă r-raḥmāni lā yamlikūna minhu ḫiṭāban (37) dem Herrn der Himmel und der Erde und dessen, was dazwischen ist, dem Allerbarmer. Sie verfügen nicht darüber, vor Ihm zu reden, (37) |
Taǧwīd (تجويد)يَوْمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلْمَلَـٰٓئِكَةُ صَفًّاۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحْمَـٰنُ وَقَالَ صَوَابًا (٣٨) يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا (٣٨) yawma yaqūmu r-rūḥu wa-l-malāʾikatu ṣaffan lā yatakallamūna ʾillā man ʾaḏina lahu r-raḥmānu wa-qāla ṣawāban (38) am Tag, da der Geist und die Engel in Reihe stehen. Sie werden nicht sprechen, außer wem der Allerbarmer es erlaubt und wer Richtiges sagt. (38) |
Taǧwīd (تجويد)ذَٰلِكَ ٱلْيَوْمُ ٱلْحَقُّۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَـَٔـابًا (٣٩) ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَن شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا (٣٩) ḏālika l-yawmu l-ḥaqqu fa-man šāʾa ttaḫaḏa ʾilā rabbihī maʾāban (39) Das ist der wahrhaftig (eintreffend)e Tag. Wer nun will, nimmt zu seinem Herrn eine Heimkehr. (39) |
Taǧwīd (تجويد)إِنَّآ أَنذَرْنَـٰكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ ٱلْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ ٱلْكَافِرُ يَـٰلَيْتَنِى كُنتُ تُرَٰبَۢا (٤٠) إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا (٤٠) ʾinnā ʾanḏarnākum ʿaḏāban qarīban yawma yanẓuru l-marʾu mā qaddamat yadāhu wa-yaqūlu l-kāfiru yā-laytanī kuntu turāban (40) Wir warnen euch ja vor naher Strafe, am Tag, da der Mensch schauen wird, was seine Hände vorausgeschickt haben, und der Ungläubige sagen wird: "O wäre ich doch Erde!" (40) |
|