Der edle Qurʾān |
Der Qurʾān ist Allahs, des Erhabenen, in arabischer Sprache offenbartes, nicht erschaffenes und durch Rezitation verehrtes Wort, das Allah Seinem Propheten Muhammad durch den Engel Gabriel offenbarte. Und so kann nicht irgendeine Übersetzung seiner Bedeutung „Qurʾān” genannt werden, wie genau die Übersetzung auch sein mag. Die hier angebotene Übersetzung seiner Bedeutungen in die deutsche Sprache stammt von ʿAbdullah Frank Bubenheim und Dr. Nadeem Elyas. |
Wähle Sure: |
 |  |
Taǧwīd (تجويد)فَفَتَحْنَآ أَبْوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٍ مُّنْهَمِرٍ (١١) فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُّنْهَمِرٍ (١١) fa-fataḥnā ʾabwāba s-samāʾi bi-māʾin munhamirin (11) Da öffneten Wir die Tore des Himmels mit niederströmendem Wasser (11) |
Taǧwīd (تجويد)وَفَجَّرْنَا ٱلْأَرْضَ عُيُونًا فَٱلْتَقَى ٱلْمَآءُ عَلَىٰٓ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (١٢) وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَىٰ أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ (١٢) wa-faǧǧarnă l-ʾarḍa ʿuyūnan fa-ltaqă l-māʾu ʿalā ʾamrin qad qudira (12) und ließen aus der Erde Quellen hervorströmen; so traf das Wasser zu einer bereits festgesetzten Angelegenheit zusammen. (12) |
Taǧwīd (تجويد)وَحَمَلْنَـٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَٰحٍ وَدُسُرٍ (١٣) وَحَمَلْنَاهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ (١٣) wa-ḥamalnāhu ʿalā ḏāti ʾalwāḥin wa-dusurin (13) Und Wir trugen ihn auf einem Schiff aus Planken und Nägeln, (13) |
Taǧwīd (تجويد)تَجْرِى بِأَعْيُنِنَا جَزَآءً لِّمَن كَانَ كُفِرَ (١٤) تَجْرِي بِأَعْيُنِنَا جَزَاءً لِّمَن كَانَ كُفِرَ (١٤) taǧrī bi-ʾaʿyuninā ǧazāʾan li-man kāna kufira (14) das vor Unseren Augen dahinfuhr: (Dies) als Lohn für jemanden, der immer verleugnet worden war. (14) |
Taǧwīd (تجويد)وَلَقَد تَّرَكْنَـٰهَآ ءَايَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (١٥) وَلَقَد تَّرَكْنَاهَا آيَةً فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (١٥) wa-la-qad taraknāhā ʾāyatan fa-hal min muddakirin (15) Und Wir ließen es ja als Zeichen zurück. Gibt es aber jemanden, der bedenkt? (15) |
Taǧwīd (تجويد)فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِى وَنُذُرِ (١٦) فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (١٦) fa-kayfa kāna ʿaḏābī wa-nuḏuri (16) Wie waren da Meine Strafe und Meine Warnungen! (16) |
Taǧwīd (تجويد)وَلَقَدْ يَسَّرْنَا ٱلْقُرْءَانَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (١٧) وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ (١٧) wa-la-qad yassarnă l-qurʾāna li-ḏ-ḏikri fa-hal min muddakirin (17) Und Wir haben den Qur´an ja leicht zum Bedenken gemacht. Aber gibt es jemanden, der bedenkt? (17) |
Taǧwīd (تجويد)كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِى وَنُذُرِ (١٨) كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ (١٨) kaḏḏabat ʿādun fa-kayfa kāna ʿaḏābī wa-nuḏuri (18) Die ´Ad bezichtigten (ihren Gesandten) der Lüge. Wie waren da Meine Strafe und Meine Warnungen! (18) |
Taǧwīd (تجويد)إِنَّآ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِى يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ (١٩) إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ (١٩) ʾinnā ʾarsalnā ʿalayhim rīḥan ṣarṣaran fī yawmi naḥsin mustamirrin (19) Wir sandten gegen sie ja einen eiskalten Wind an einem Tag fortdauernden Unheils, (19) |
Taǧwīd (تجويد)تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ (٢٠) تَنزِعُ النَّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنقَعِرٍ (٢٠) tanziʿu n-nāsa ka-ʾannahum ʾaʿǧāzu naḫlin munqaʿirin (20) der die Menschen fortnahm, als wären sie Stämme entwurzelter Palmen. (20) |
|